پلیمرشدن اتیلن با استفاده از کاتالیزور α- دی‌ایمین نیکل

در سال‌های اخیر کاتالیزورهای فرامتالوسن بر پایه فلزات واسطه انتهایی جدول تناوبی مانند، نیکل، آهن، کبالت، پالادیم، پلاتین رشد چشمگیری در پژوهش‌های صنعت پلی‌اولفین داشته‌اند. این فلزات با لیگاندهای مناسب فعالیت و ویژگی‌های خاصی را در زمینه تولید پلی‌اولفین‌ها نشان داده‌اند. کاتالیزورهای بر پایه لیگاندهای حجیم بیس ایمین معمولاً بسته به نوع ساختار لیگاند و گروه‌های قرار گرفته در ناحیه ارتو لیگاند آریلی آنها رفتار بسیار جالبی را نشان می‌دهند.هرچه این گروه‌های قرار گرفته در ناحیه ارتو حجیم‌تر باشند، احتمال انجام واکنش‌های حذف هیدروژن β کمتر می‌شود. در این پژوهش، ابتدا لیگاند ۴،۱- بیس(۶،۲- دی‌ایزوپروپیل فنیل) آسه‌نفتن از واکنش ۶،۲- دی‌ایزوپروپیل آنیلین با ترکیب آسه‌نفتن کینون تهیه شد. از واکنش لیگاند سنتز شده با نمک نیکل دی‌برمید، کاتالیزور ۴،۱- بیس(۶،۲- دی‌ایزوپروپیل فنیل) آسه‌نفتن نیکل دی‌برمید تهیه شد. ساختار کاتالیزور به کمک آزمون‌های IR و  NMR شناسایی شد. سپس، ازکاتالیزور تهیه شده برای پلیمرشدن اتیلن استفاده شد. عوامل مختلفی مانند دمای پلیمرشدن، نسبت کمک‌کاتالیزور به کاتالیزور و فشار گاز اتیلن در پلیمرشدن مطالعه شد. یکی از روش طراحی آزمون (Box Behnken) برای به حداقل رساندن تعداد آزمون‌ها استفاده شد. بیشترین فعالیت کاتالیزور kgPE/molNih ۱۴۲۰ در فشار ۵ اتمسفر از مونومر اتیلن،‌ ۱۰۰۰ = [Al]/[Ni] و دمای پلیمرشدن  ۲۵ درجه سلسیوس به‌دست آمد.  برخی از پلیمرهای  سنتز شده  به کمک روش‌های DSC و CNMR شناسایی شدند. بررسی‌ها وجود شاخه‌های متیل فراوان را در ساختار برخی از پلی‌اتیلن‌های تهیه شده نشان داد.